Thuis(w)onderwijs

‘Wat zijn die streepjes op de muur boven het bed, schat?‘ Vraagt mijn vrouw me op maandagochtend. ‘Dat is hoe lang we nog moeten lieverd’, zeg ik zorgelijk. Weer 3 weken thuisschool. Dat we elkaar nog enigszins leuk vinden, mijn kinderen en ik, is een wonder.

Toch is het maar net hoe je ermee omgaat, het onderwijs van twee kleuterpubers. En eerlijk, voor mij waren de thuislessen tijdens de eerste lockdown heel wat lastiger. Toen hoefde er eentje alleen nog maar te knutselen. Dus de oudste wilde liever doen wat de jongste deed en de jongste wilde liever op de ipad, wat de oudste deed. Een interessante spagaat, die ik noch fysiek, noch onderwijstechnisch kon maken. Nee, mijn vrouw heeft het beter voor elkaar. Die mag (nog steeds) lekker naar kantoor. Eigen baas zijn is leuk, maar dan wel als je kan werken. Nu ben ik een 8-jarige aan het uitleggen dat lijden pas met een lange ij is als je het over papa hebt. En mijn 6-jarige dochter leer ik dat 8 euro min 8 euro precies het bedrag is dat papa in zijn portemonnee heeft.

Polderen

Er zit dan niks anders op dan van de thuissituatie een ouderwets poldermodel maken. En dat vergt de nodige inspanning. Een klein onderzoek op het internet en het is duidelijk. Een poldermodel betekent overleg, veel overleg, totdat iedereen het eens is. Dat gaat hier niet gebeuren pap, hoor ik mijn kinderen denken, het ergens over eens zijn. Kleine kanttekening; mijn oudste is nu al een politica in de dop. ‘Blijf erbij Dirk’, hoor ik mezelf denken. ‘Dit debat over of er eerst gerekend of getekend moet worden ga je winnen.’ Niet dus. Want, zo blijkt bij monde van mevrouw mijn dochter, tekenen is goed voor de creatieve geest van een 8-jarige en rekenen is vandaag niet verplicht.

‘Blijf erbij, Dirk. Dit debat over
of er eerst gerekend of getekend
moet worden ga je winnen.’

En dat nog drie weken, minstens. Ik hoop dat mijn muur groot genoeg is voor het aantal streepjes, mocht dit nog langer duren. Ik kan natuurlijk de taaltoets en het rekenwerk verkeerd nakijken, mijzelf uit mijn functie ontheffen en dan demissionair doorgaan. Dan kan ik bij elke huiswerkvraag aangeven dat het mijn verantwoordelijkheid niet meer is, mooi makkelijk. Maar ook die discussie zie ik niet zitten met de 2 politica’s thuis. Want wie bezweert dan de reeds bestaande crisis van wat we elke avond moeten eten? En wie ruimt dan de afwasmachine uit?

Dus, nog even de tanden op elkaar en doorgaan. Kan je ze soms wel achter het behang plakken? Leer ze dan behangen, zegt de positivo in mij. Dan worden het vast drie prachtige weken. En met al die streepjes op de muur kan mijn kamer straks wel een behangetje gebruiken.